இந்த வழக்குகள் இந்தியாவில் திருமணம் மற்றும் விவாகரத்து சம்பந்தப்பட்ட சட்டங்கள் மற்றும் சமூகப் பார்வைகளைப் பற்றி சில சிக்கலான அம்சங்களை எடுத்துக்காட்டுகின்றன. இந்த வழக்குகளில், கணவர்கள் தங்கள் மனைவிகளின் தனிப்பட்ட நடத்தை மற்றும் பழக்கவழக்கங்களைக் குறித்து குற்றம் சாட்டி விவாகரத்து கோரியுள்ளனர். ஆனால், நீதிமன்றங்கள் இந்த காரணங்களை விவாகரத்துக்கு ஏற்ற காரணங்களாக ஏற்கவில்லை.
முதல் வழக்கு: கரூர் மாவட்டம்
அசோக் என்பவர் தனது மனைவியின் நடத்தையைக் குறித்து பல்வேறு குற்றச்சாட்டுகளை முன்வைத்தார். அவற்றில் முக்கியமானவை:
வீட்டு வேலைகளைச் செய்யாதது: இது ஒரு திருமண வாழ்க்கையில் பொதுவான பிரச்சினையாக இருக்கலாம், ஆனால் இது விவாகரத்துக்கு போதுமான காரணமாக கருதப்படுவதில்லை.
ஆபாசப் படங்கள் பார்ப்பது மற்றும் சுயஇன்பம்: நீதிமன்றம் இதை ஒரு குற்றமாக ஏற்கவில்லை. தனிப்பட்ட முறையில் ஆபாசப் படங்களைப் பார்ப்பது அல்லது சுயஇன்பத்தில் ஈடுபடுவது ஒரு குற்றமல்ல என்று நீதிபதிகள் தெளிவாகக் கூறியுள்ளனர். மேலும், இது ஒரு பெண்ணின் கௌரவத்தைக் களங்கப்படுத்தும் விஷயமாக கருதப்படவில்லை.
பால்வினை நோய்: அசோக் இந்த குற்றச்சாட்டை உறுதிப்படுத்த எந்த ஆவணங்களையும் சமர்ப்பிக்கவில்லை. எனவே, இது நீதிமன்றத்தால் கணக்கில் எடுத்துக்கொள்ளப்படவில்லை.
நீதிமன்றம் இந்த காரணங்களை விவாகரத்துக்கு போதுமானதாக கருதாமல், அசோக்கின் மனுவை தள்ளுபடி செய்தது.
இரண்டாவது வழக்கு: பஞ்சாப்
இந்த வழக்கில், கணவர் தனது மனைவியின் நடத்தையைக் குறித்து பல குற்றச்சாட்டுகளை முன்வைத்தார்:
ஆபாசப் படங்கள் பார்ப்பது மற்றும் செல்போன் கேம்களுக்கு அடிமையாதல்: இது தனிப்பட்ட விருப்பம் மற்றும் நடத்தை என்று கருதப்பட்டது. இது விவாகரத்துக்கு போதுமான காரணமாக கருதப்படவில்லை.
தினசரி உடலுறவு கோரிக்கை: இது திருமண வாழ்க்கையின் ஒரு பகுதியாக கருதப்படலாம், ஆனால் இது விவாகரத்துக்கு போதுமான காரணமாக கருதப்படுவதில்லை.
இந்த வழக்கிலும், நீதிமன்றம் கணவரின் மனுவை தள்ளுபடி செய்து, விவாகரத்து கோரிக்கையை நிராகரித்தது.
பொதுவான அம்சங்கள்
இந்த இரண்டு வழக்குகளிலும், கணவர்கள் தங்கள் மனைவிகளின் தனிப்பட்ட நடத்தை மற்றும் பழக்கவழக்கங்களைக் குறித்து குற்றம் சாட்டி விவாகரத்து கோரியுள்ளனர். ஆனால், நீதிமன்றங்கள் இந்த காரணங்களை விவாகரத்துக்கு போதுமானதாக ஏற்கவில்லை. இது இந்திய சட்டத்தின் கீழ் விவாகரத்து கோரிக்கைகள் மிகவும் கடுமையான மற்றும் உறுதிப்படுத்தப்பட்ட காரணங்களை அடிப்படையாகக் கொண்டிருக்க வேண்டும் என்பதைக் காட்டுகிறது.
சட்டரீதியான பார்வை
இந்திய திருமணச் சட்டத்தின் கீழ், விவாகரத்து கோரிக்கைகள் பொதுவாக கீழ்க்காணும் காரணங்களின் அடிப்படையில் மட்டுமே ஏற்றுக்கொள்ளப்படுகின்றன:
மனைவி அல்லது கணவர் மற்றொரு நபருடன் விபச்சாரம் செய்தல்.
கொடுமை அல்லது துஷ்பிரயோகம்.
கைவிடப்பட்டது.
மனநல பிரச்சினைகள்.
பிரிவினை (ஒரு குறிப்பிட்ட காலத்திற்கு பிரிந்து வாழ்தல்).
தனிப்பட்ட நடத்தை மற்றும் பழக்கவழக்கங்கள் பொதுவாக விவாகரத்துக்கு போதுமான காரணங்களாக கருதப்படுவதில்லை, அவை திருமண வாழ்க்கையில் பொதுவான பிரச்சினைகளாக இருக்கலாம்.
சமூகப் பார்வை
இந்த வழக்குகள் திருமணம் மற்றும் தனிப்பட்ட சுதந்திரம் குறித்து சமூகத்தில் உள்ள பார்வைகளைப் பற்றியும் சிந்திக்க வைக்கின்றன. ஒரு நபரின் தனிப்பட்ட விருப்பங்கள் மற்றும் நடத்தை அவர்களின் திருமண வாழ்க்கையை எவ்வாறு பாதிக்கின்றன என்பது குறித்து சமூகம் மற்றும் சட்டம் எவ்வாறு பார்க்கிறது என்பதை இது எடுத்துக்காட்டுகிறது.
இந்த வழக்குகள் முக்கியமாக திருமணம் மற்றும் விவாகரத்து குறித்து சட்டரீதியான மற்றும் சமூகப் பார்வைகளைப் பற்றிய விவாதங்களைத் தூண்டுகின்றன.
0 Comments